پوشاک دوران باستان-مصریان

مصریان فرهنگ مصری که به وسیله‌ی منابع هیروگلیف مستند شده است در کرانه‌های رود نیل بخش باریک سرزمینی میان بین‌النهرین و دریای سرخ شکوفا شد؛ در آنجا کتان کشت می‌شد و اهرام باشکوهی ساخته شدند که به عنوان مقبره‌ی پادشاهان مطلق ۳۱ سلسله‌ای که در ۳۰۰۰ قبل از میلاد جانشین یکدیگر در قدرت شدند بکار می‌رفتند. 

پوشاک مصری تحت تأثیر معنویت دینی قرار داشت که کاملاً با آب‌وهوای گرم و خشک این سرزمین محصور سازگار بود. قد لباس همیشه یکسان بود و تنها اندازه‌ی اکسسوری‌های مختلف فرق می‌کرد. کالاسيريس که یک تونیک کتانی گشاد چین‌دار بود و به بدن می‌چسبید و آزادی در حرکت می‌داد، از یک تکه پارچه درست می‌شد که با یک بازشوی مرکزی از وسط تا شده، از روی شانه‌ها رد می‌شد و به صورت چین‌های آکاردئونی آویزان شده و در زیر قفسه‌ی سینه گره می‌خورد. نقاشی‌های دیواری مقبره‌ها گواه مهارت صنعتگرانی هستند که در زمینه‌ی پارچه، پلیسه‌کاری و طلاکاری تخصص داشتند. از آنجایی که پشم را ناپاک می‌دانستند لباس‌ها پایه‌ی گیاهی داشتند. رنگ سفید، گه‌گاه با نوارهای نادر آبی و قرمز، رنگ غالب بود. پارچه، شبیه به تور، بسیار ظریف و سبک بود به نحوی که تونیک‌هایی تا زانو یا مچ می‌توانستند روی هم پوشیده شوند.

 هدیه آورندگان از تونیک‌های تنگی استفاده می‌کردند که به وسیله‌ی کمربندی با نوارهای بلند نگه داشته می‌شد و گاهی اوقات سینه‌ی برهنه را نشان می‌داد. آن‌ها به روش‌های مختلف به وسیله‌ی سربندهای بافته شده با مهره‌های رنگی یا به وسیله‌ی پولک‌های چرمی رنگ‌شده بیش از حد تزئین شده بودند مردان طبقه بالا شِنتی را ترجیح می‌دادند، یک دامن پلیسه‌ی کوتاه که از دو طرف با یک کمربند رنگارنگ بسته می‌شد و یک تکه‌ی مثلثی سفت ساخته شده از مینا چسب‌های لعابی و ملیله‌های طلایی از آن آویزان بود خدمتکاران، کارگران و طبقه‌ی عامه لنگ ساده می‌پوشیدند و بالاتنه‌ی آنها برهنه بود. یک سرپوش راه راه به نام کِلَفت، شبیه سرپوش مجسمه‌های ابوالهول تا روی پیشانی را می‌پوشاند و در پشت گردن گره می‌خورد تا از سر محافظت کند.

اشیای ظریفی از طلا و نقره ارزش‌های جادویی - مذهبی مصری را نشان می‌دهند و حاکی از موقیعت اجتماعی مالک آن‌هاست. پادشاه به عنوان پاداش به رعایای خود جواهرات می‌دهد، یا جواهرات در قالب پیش‌کش‌های آیینی به معبد اهدا می‌شوند. مصریان باور داشتند که اشیای تدفینی، حفاظت از آن بخشی از جسد فرد متوفی را که پوشیده است تضمین می‌کند آن‌ها دستبند و پابند به مچ می‌بستند به دور بازوها مچ بندهای دایرهای سفت می‌انداختند و شبیو (shebyu گردنبندهای سفالی براق یا لعاب دار به دور گردن می‌بستند. سینه پوش‌های طلایی لانه زنبوری  نشان دهنده شاهین خورشیدی با بال‌های  باز بودند که در آغوش گرفتن الوهیت را تداعی می‌کرد و بر روی مومیایی فرعون قرار می‌گرفت. در حالیکه یک گردنبند «مگس‌های  طلا به افسران نظامی اهدا می‌شد که آنها  در میدان نبرد متمایز می‌کرد زنان و مردان  هر دو هوش (hosch) می‌پوشیدند یک  گردنبند مجلل تخت که از پشت چندین ردیف  گره می‌خورد و با یک آویز یکپارچه منتهی به یک دماغه کوچک تکمیل می‌شد.

تصویر سمت چپ: نِفِرتاری(nefertari)
تصویر سمت راست: تزیینات مقبره‌ی نِبامون (nebamun)

 زنان کلاه گیس‌های سیاه بسیار بزرگی می‌پوشیدند؛ پابرهنه بودند یا صندل‌های سبُک شبیه به صندل‌های ساحلی با پنجه‌ی هلالی می‌پوشیدند که از پاپیروس یا الیاف نخل بافته می‌شدند ترکیب طلسم‌های مجلل و سوسک‌های حکاکی شده نماد والای محافظت و تزئینات طبیعی مانند تاج گل‌هایی از برگ‌های لوتوس طلایی ماده‌ی الهی تابنده (نور) به بیان سلسله مراتبی که بر ساختار کار در جامعه‌ی مصری حاکم بود کمک می‌کردند مصریان توجه خاصی به لوازم آرایشی داشتند و اغلب از اخرا و خاک سرخ و عطرهای غیر معطر استفاده می‌کردند که بر روی بدنی که موهای آن زدوده شده بود پاشیده می‌شدند زنان و مردان هر دو یک خط سیاه چرب دور چشمان‌شان می‌کشیدند که ظاهر کشیده‌تری شبیه به چشمان گربه حیوان ستایش شده در مصر به آن‌ها می‌داد به پلک‌ها نیز پودر فیروزه زده می‌شد.